Hayat siyah beyaz filme dönüyor aniden,
Defi dümbeleği alınmış orkestraya...
Ve göğsünün tekini kaybetmiş kadına,
Ve perhizdeki tatsız tuzsuz haşlamaya,
Ve köşedeki hayat kadınının kokuşmuş yüzüne,
Ve yağmurdan sonraki çamura,
Ve anne çağırınca tamamlanamayan oyuna,
Ve küçük kızın dönünce açılmayan fırfırsız eteğine,
Ve kırmızı olmayan ayakkabısına benziyor hayat
“Aşk” elini çekince... |
